اثر سلول بنیادی مزانشیمی رت و فاکتورهای محلول ناشی از آن بر عملکرد نوتروفیل خون محیطی

زمینه و هدف: سلول های مزانشیمی جمعیتی از سلول های بنیادی بالغان می باشند که منبع مناسبی برای اهداف درمانی به شمار می روند. هدف این مطالعه بررسی اثر سلول مزانشیمال رت و فاکتورهای محلول ناشی از آن بر عملکرد نوتروفیل خون محیطی بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی سلول مزانشیمی رت انجام شد. سلول مزانشیمال از مغز استخوان فمور و تیبـــای رت 8 ـ6 هفته استحصال، و در محیط کشت dmem کشت داده شد. پس از بلوغ، سلول مزانشیمال و مایع رویی آن در نسبت های 1:2، 1:4 و3:4 با نوتروفیل خون محیطی مجاور شده و سپس عملکرد فاگوسیتوز و انفجار تنفسی نوتروفیل با فاگوسیتوز مخمر و آزمایش احیای نیتروبلوتترازولیوم مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با آزمون های آماری تی، آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند(05/0p>). یافته ها: میزان فاگوسیتوز در نوتروفیل مجاور شده با سلول مزانشیم نسبت به گروه کنترل کاهش داشت، اما این کاهش معنی دار نبود(05/0p>). میزان فاگوسیتوز در گروه تیمار با مایع رویی سلول نسبت به گروه کنترل در هر سه نسبت 1:4، 1:2، 3:4 افزایش داشت که این افزایش در مورد هر سه نسبت معنی دار بود(05/0 >p). میزان انفجار تنفسی در نوتروفیل تیمار شده با سلول مزانشیم، به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. انفجار تنفسی در گروه های تیمار با مایع رویی سلول افزایش داشت که این تأثیر فقط در مورد نسبت 1:2 معنی دار بود و در دو نسبت دیگر این اختلاف معنی دار نبود(05/0p>). نتیجه گیری: برهمکنش سلول مزانشیمال با سلول نوتروفیل می تواند از نظر استراتژی های درمانی در بیماری های مرتبط با عملکرد نوتروفیل و پاسخ فیزیولوژیک و حتی پاتولوژیک در سلول درمانی با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی قابل توجه باشد.